รีวิว FEAR STREET PART 1-2-3 ไตรภาคยำหนังสยองขวัญรุ่นพี่ (ไม่มีสปอยล์)

รีวิว FEAR STREET PART 2 1978 (ไม่สปอยล์)

ภาคต่อที่เริ่มจากตอนจบภาคก่อน คนที่เหลือรอดจากภาคแรกได้มาหาผู้รอดตายจากแคมป์ไนท์วิงในปี 1978 เพื่อหาทางแก้คำสาปของแม่มดในเรื่อง ซึ่งเรื่องก็เล่าย้อนอดีตกลับไปในยุคนั้นจากปากคำของ ซี.เบอร์แมน ตัวละครหลักของเรื่องในภาคนี้

ต้องบอกว่าเนื้อเรื่องจากภาคแรกที่เป็นการยำหนังสยองขวัญชื่อดังในอดีตอาจจะดูสดใหม่บ้าง เพราะมีตัวละครโรคจิตหลายๆ ตัวมารวมกัน แต่พอมาภาคสองกลับมาเล่าเรื่องเดี่ยวของตัวละครที่เหมือนเจสัน มันเลยกลายเป็นงานก็อปเจสันที่น่าเบื่อมาก เพราะตั้งแต่สตาร์ทเรื่องให้ตัวละครจากภาคแรกมาหาทางแก้คำสาป คนดูก็คงหวังว่าจะมีอะไรคืบหน้าบ้าง หรือมีการตัดสลับเล่าเรื่องในอดีตกับปัจจุบันให้เรื่องเดินหน้าไปบ้าง แต่เปล่าเลย ตัวละครจากภาคแรกโผล่มาไม่ถึง 3 นาทีในตอนต้น ตัวเรื่องก็เล่าย้อนอดีตกลับไปยาวๆๆ แถมเป็นความยาวที่ค่อนข้างน่าเบื่อด้วย ในเมื่อเรารู้อยู่แล้วว่าว่ามีคนรอดตายคือใคร แต่เรื่องก็ยังพยายามเล่าให้เป็นจุดกำเนิดของตัวนักฆ่าแบบเจสัน ซึ่งก็ไม่มีอะไรใหม่เพราะเรารู้แล้วว่ามาจากคำสาปแม่มดแบบที่ภาคแรกก็เฉลยไว้หมดแล้วนั่นแหละ แถมชั่วโมงแรกของเรื่องยังมีแต่เรื่องในแคมป์แบบเด็กเกเร เล่นยา มี SEX อะไรไปวันๆ มีความพยายามจะปูดราม่าความสัมพันธ์ของตัวละครในภาคนี้ใหม่ แต่คือเราก็รู้อยู่แล้วว่ามีคนรอดตายเพียงคนเดียว ซึ่งหนังไม่ฉลาดเลยถ้าจะเล่าย้อนแบบนี้แล้วยังจะเสียเวลาไปเกือบชั่วโมงกับการปูความสัมพันธ์ดราม่าระหว่างเพื่อน พี่น้อง คนรัก ทั้งๆ ที่รู้ว่าต้องตายหมดในตอนจบ เป็นการปูที่เสียเวลาแถมไม่ช่วยทำให้คนอินอะไรทั้งสิ้น เรียกว่าถ้าใครอยากดูไวๆ ก็ข้ามไปหลังนาทีที่ 40 ไปได้เลย เพราะเรื่องของตัวเจสันพึ่งมาเริ่มตรงนั้น

หลังจากตัวฆาตกรออกมาไล่ฆ่า ผู้ชมแนวนี้อาจจะหวังขอแค่ฉากโหดๆ ของหนังแนวนี้ แต่เรื่องนี้กลับมีฉากฆ่าให้เห็นแค่เฉพาะตัวละครผู้ใหญ่ที่ดูโหด ส่วนของเด็กโดนฆ่าไม่ปิดไฟมืดก็ตัดฉากไปไม่ให้เห็นอะไรเลย แล้วฉากไล่ฆ่าของภาคนี้ก็ไม่มีกึ๋นการไล่ล่าต่อสู้อะไรเลย ผู้สร้างอาจจะอยากเคารพต้นฉบับเจสันที่เป็นหนังแนวไล่ฆ่าไร้เหตุผลมันก็ใช่ แต่กับเรื่องนี้เป็นความพยายามก็อปมาเฉยๆ ไม่มีครีเอทอะไรใหม่เลย แถมยังใส่เหตุการณ์ยัดเยียดเลียนแบบด้วยการใส่ถุงกระสอบคลุมหัวแทนหน้ากากฮ็อกกี้แบบงี่เง่ามากๆ ด้วย (งี่เง่าขนาดไหนต้องลองดูกันเอาเอง) ซึ่งบอกเลยว่าทั้งเรื่องแทบไม่มีอะไรเลยจริงๆ แถมที่บอกว่าแคมป์เด็กมีคนรอดตายเพียงคนเดียวก็ไม่จริง ตกลงในเรื่องก็ฆ่าไปไม่กี่คน ที่เหลือหนีขึ้นรถบัสไปได้หมด กลายเป็นเหมือนเรื่องเล่าหลอกคนดูให้คิดว่ามีฉากฆ่าเด็กยกแคมป์อะไรแบบนั้น และสำหรับคนที่คิดว่าภาคนี้อาจจะได้เห็นการยำตัวร้ายนักฆ่าแบบภาคแรก ก็ต้องบอกว่ามีเหมือนไม่มี เพราะตัวร้ายพวกนั้นโผล่มานิดเดียวตอนใกล้จบแล้วก็ไม่มีอะไรสำคัญเลยด้วยซ้ำ

ตัวหนังมีเนื้อเรื่องคืบหน้านิดนึงด้วยการเล่าที่มาของมือแม่มดที่ถูกตัดไป และวิธีการแก้คำสาปอีกนิดหน่อยในช่วงย้อนอดีต ก่อนจะจบเรื่องเล่าและกลับมาปัจจุบันในตอนจบของหนัง ซึ่งก็มีต่ออีกนิดเดียวจริงๆ ว่าเป็นช่วงที่ตัวละครปัจจุบันกำลังจะแก้คำสาป แต่ก็ถูกดึงย้อนไปยังปี 1666 ซึ่งเป็นตอนจบของไตรภาคนี้ โดยตัวเรื่องไม่ได้ใช้ตัวละครใหม่อีกแล้ว แต่ใช้ตัวละครทั้งสองภาคมาแต่งหน้าแต่งตัวย้อนยุคเล่นในภาค 3 เหมือนเป็นแนวระลึกอดีตชาติภพของคนในเมืองนี้ ซึ่งก็ต้องดูว่าใช่หรือไม่ หรือแค่การประหยัดงบใช้นักแสดงเดิมมาเล่นเท่านั้น

รีวิว FEAR STREET PART 3 1666 (ไม่สปอยล์)

ภาค 3 ที่เริ่มด้วยการย้อนอดีตไปปี 1666 หาต้นตอที่มาของตำนานแม่มดซาร่าเฟียร์ โดยมีความเก๋ตรงใช้ตัวละครจากภาคแรกกับภาคสองมารวมกันเป็นตัวละครย้อนอดีตของผู้คนในเมืองนี้ อารมณ์เหมือนระลึกชาติกลับไป โดยเฉพาะปมของคู่รักเลสเบี้ยนที่เป็นตัวเอกของภาคแรก ก็มาโผล่อีกครั้งในยุคสมัยก่อนที่ความเชื่อเรื่องศาสนาแบบงมงายยังมีอิทธิพลอยู่มาก และก็เป็นปมสำคัญของช่วงย้อนอดีต เมื่อความสัมพันธ์แบบนี้ถูกตั้งข้อหารุนแรงว่าเป็นคนบาป แม่มด การที่ผู้หญิงมีอะไรด้วยกันเป็นการชักนำความชั่วร้ายมาสู่ชุมชน จนกลายเป็นเหตุให้เกิดการล่าแม่มดที่กลายมาเป็นตำนานซาร่าเฟียร์ในเวลาต่อมา แต่เรื่องก็ไม่ได้เป็นเส้นตรงแบบทื่อๆ ยังมีอะไรที่มากกว่านั้นซ่อนอยู่ ซึ่งถือว่าคนเขียนบทหรือต้นเรื่องนี้ฉบับนิยายวางพล็อตที่มาที่ไปของตำนานได้ดีเลย แต่ภาคนี้ไม่ถึงกับมีตัวร้ายไล่ฆ่าแบบภาคก่อนๆ เพราะเนื้อเรื่องโฟกัสไปที่อารมณ์ความน่ากลัวจากการล่าแม่มดในอดีต กลายเป็นตอนจบของเรื่องที่ชวนหดหู่รันทดพอสมควร

เนื้อเรื่องย้อนอดีตใช้เวลา 1 ชั่วโมงเต็มก่อนที่จะตัดเชื่อมโยงย้อนกลับไปเล่นเรื่องปัจจุบันต่อ โดยขึ้นบทใหม่เป็นพาร์ท 2 ของปี 1994 ตัวเอกที่เหลือรอดทั้งหมดได้รู้ความจริงของเรื่องราว ก่อนจะวางแผนจัดการปิดตำนานคำสาปนี้ให้สิ้นซาก ซึ่งตัวเรื่องก็หวนกลับไปยังห้างสรรพสินค้าที่เคยใช้ในภาคแรกอีกครั้ง และก็ยังใช้มุกเดิมในการล่อพวกตัวร้ายฆาตกรต่างๆ ออกมา อาจจะดูง่ายไปนิด แต่เอาจริงๆ เรื่องก็ไม่ได้มาในสยองขวัญเต็มๆ สักเท่าไหร่แต่แรกอยู่แล้ว ภาคนี้เลยเหมือนพวกแนวผจญภัยอย่างสเตรนเจอร์ ธิงส์ มากกว่า ซึ่งมาในสูตรแผนการแบบเด็กๆ แต่ได้ผล ซึ่งถ้าใครหวังแนวไล่เชือดเข้มๆ อะไรนี่ไม่มี อาจจะดูน่าผิดหวังตรงส่วนนี้บ้าง แต่ตัวเรื่องก็หันมาทดแทนด้วยการให้ตัวร้ายที่ออกมาได้สู้กันเอง กลายเป็นแนวแบบพวก เจสัน vs เฟรดดี้ อะไรแบบนั้น ซึ่งก็สนุกไปอีกแบบ (แอบขำๆ ด้วย) แต่บอสสุดท้ายกลับอ่อนตายง่ายไปหน่อย ทั้งๆ ที่ปูมาเป็นตำนานขนาดนี้ แอบผิดหวังกับฉากไคลแม็กซ์สุดท้ายอยู่พอสมควร แล้วก็ดูยัดเยียดตอนจบให้ตัวร้ายโดยไม่สมเหตุผลสักเท่าไหร่ แต่ถ้ามองข้ามไปว่าหนังสยองขวัญไล่เชือดไม่ต้องมีตรงนี้ชัดเจนก็เข้าใจได้

สิ่งที่ดีสุดของภาคนี้คือการไล่เคลียร์เรื่องราวทั้งหมดแบบหมดจรดจริงๆ บางปมเหมือนไม่ได้เป็นปมในภาคก่อนๆ แต่พอเรื่องย้อนอดีตแล้วเอามาเหตุการณ์อีกรูปแบบมาให้เห็น ทำให้เรื่องดูเชื่อมต่อกันในทันที ทั้งตัวละครจากภาคสองก็มีบทบาทสำคัญมากในภาคสุดท้ายด้วย เป็นการเย็บเชื่อมต่อ 2 ภาคแรกเข้ากับภาค 3 ได้แบบเนียนกริบ อันนี้ต้องชมการเขียนบทเรื่องนี้จริงๆ แต่ถ้าหนังเรื่องนี้เป็นซีรีส์ ความเนียนต่อเนื่องมันจะสมูธกว่ามาก อันนี้ละไว้ด้วยความเข้าใจว่าผู้สร้างต้องการสไตล์หนังไตรภาคขายมากกว่า เพื่อการโปรโมทตัวเลขภาคก็ด้วย ถ้าเป็นซีรีส์มันจะไม่น่าสนใจเท่านี้

ผลงานไตรภาคนี้แม้เคลียร์เรื่องได้หมดจรดแล้วก็ตาม แต่ตามสูตรหนังสยองขวัญมันต้องทิ้งเชื้อไว้เสมอ ซึ่งตอนเอนด์เครดิตเราก็จะได้เห็นเชื้อที่ทิ้งไว้ ซึ่งโอเคเลย และตัวคนสร้างเองก็หวังว่าจะได้แตกไลน์ทำเรื่องราวแยกจากนิยายที่มีเกิน 100 เล่มไปแล้ว (ดูรายชื่อทั้งหมดจากวิกิ) เรียกว่าเป็นวัตถุดิบมหาศาลทำยังไงก็ไม่หมดแน่นอนครับ