รีวิว Cassandra คาสซานดร้า (Netflix) ระทึกขวัญย้อนยุคกำลังดี แต่หลายอย่างก็ยืดเยื้อเกินจำเป็น

Cassandra คาสซานดร้า ซีรีส์เยอรมัน Original Netflix แนวทริลเลอร์ 6 ตอนจบ เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อครอบครัวหนึ่งย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านอัจฉริยะเก่าแก่อายุ 50 ปี ซึ่งมีหุ่นผู้ช่วยที่ชื่อว่า “Cassandra” ที่ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้งและเริ่มควบคุมบ้านเพื่อไม่ให้พวกเขาจากไป

รีวิว Cassandra คาสซานดร้า (ไม่สปอยล์)

ซีรีส์เยอรมันแนวระทึกขวัญที่หยิบเอาแนวทางเดียวกับหนังตุ๊กตาชัคกี้ (Child’s Play) มาเล่น โดยเปลี่ยนหุ่นแม่บ้านในบ้านอัจฉริยะที่ดูไม่น่าไว้วางใจ ผสมแนวดราม่าจิตวิทยาเพิ่มเข้าไป ซึ่งถ้ามองในแง่แนวระทึกขวัญเรื่องนี้ก็ทำสำเร็จ แต่ในทางจิตวิทยาอาจจะดูน่าเบื่อสักหน่อยครับ

ในส่วนของอารมณ์ระทึกขวัญ ซีรีส์ทำได้ดีเลยจากการยกระดับหุ่นแม่บ้านที่ถูกเปิดขึ้นมาใช้ในโลกยุคปัจจุบันนี้ ซึ่งตัวเรื่องตอนแรกอาจจะแปลกๆ สักหน่อยว่าบ้านนี้มันเป็นสมาร์ทโฮมเก่าแก่ได้ยังไง ก่อนที่ตัวเรื่องจะค่อยๆ ย้อนแฟลชแบ็คเล่าเรื่องอดีตความเป็นมาของหุ่นกับที่มาของการดัดแปลงบ้านนี้ในยุค 1970 โดยเป็นเรื่องเล่าย้อนอดีตที่มีปมควบคู่ไปกับเหตุการณ์ปัจจุบันที่ครอบครัวนี้กำลังเผชิญหน้ากันอยู่ อย่างเช่น ทำไมหุ่นถึงเกลียดแม่ที่เป็นผู้หญิงคนเดียวในบ้าน แล้วหลงรักพ่ออยากแทนที่เป็นภรรยาซะเอง ทำไมถึงไม่อยากให้ลูกชายของบ้านนี้ที่เป็นเกย์คบกับเพื่อนผู้ชาย ทำไมถึงพยายามทำให้ลูกสาวคนเล็กแสดงออกในงานโรงเรียนแบบผิดๆ ซึ่งทั้งหมดนี้มีความเชื่อมโยงกับปมของตัวหุ่นในสมัยที่ยังเป็นภรรยาที่ดีของนักวิทยาศาสตร์ที่ทำบ้านหลังนี้ ซึ่งปริศนานี้ก็มีการหลอกล่อผู้ชมให้หลงทางตั้งแต่แรกจนจบ สิ่งที่คุณเห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นจริงๆ ซึ่งอารมณ์ระทึกขวัญในบ้านนี้ทั้งอดีตกับปัจจุบันก็ดำเนินควบคู่เพิ่มความรุนแรงกันขึ้นไปเรื่อยๆ อย่าง ฉากควบคุมบ้านทั้งหลังเหมือนหนังผีหลอก เอาเด็กเข้าเตาอบ หุ่นตัดนิ้วคน ฯลฯซึ่งเรื่องใส่มาได้จังหวะตัดฉากหวาดเสียวได้กำลังดี ไม่ถึงกับโหดเลือดสาด แต่ก็โหดเอาเรื่อง แล้วก็เสียวกับทุกสิ่งที่หุ่นนี้ทำ โดยที่มีใบรูปใบหน้าเธอยิ้มอยู่ตลอดเวลา ซึ่งแม้แต่ตรงนี้ก็มีเหตุผลว่าทำไมซ่อนอยู่ในอดีตอีกด้วย แต่ในเรื่องความสมเหตุผลว่าหุ่นที่มันไม่ได้เคลื่อนไหวว่องไวจนไม่น่าจะไปไล่แทงใครทัน หรือถ้าล้มลงไปก็ไม่น่าจะยืนขึ้นเองได้บลาๆ นี่ก็ละไว้ว่าเป็นองค์ประกอบที่เรื่องพยายามเล่นกับธีมย้อนยุคทำให้เรามองข้ามไปได้ครับ

แต่ในส่วนของดราม่าจิตวิทยา ซีรีส์ใส่มาเพื่อช่วยทำให้ปมเรื่องภรรยาแสนดีถูกใส่ร้ายโดยหุ่นดูมีมิติความน่าเชื่อถือขึ้นมาเท่านั้น โดยเรื่องพยายามทำให้เห็นว่าทุกสิ่งที่หุ่นทำร้ายเธอไปเพื่อขับไล่ให้ออกไปจากบ้าน ล้วนแล้วแต่มาจากอาการแพนิคจิตหลอนจากอดีตที่เธอพบกับความเจ็บปวดจนต้องย้ายมาบ้านใหม่นี้เอง ซึ่งซีรีส์พยายามซ่อนปมว่าเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวนี้ก่อนหน้า แต่มันกลับเป็นส่วนเกินที่ช่วยยืดเนื้อเรื่องมากกว่าจะเป็นเนื้อหาหลักของเรื่องจริงๆ ซึ่งถ้าเป็นภาพยนตร์ก็คงเล่าออกมาจบตั้งแต่แรกๆ ไม่ต้องยืดยาวขนาดนี้เพราะผู้ชมก็รู้อยู่แล้วว่าเธอถูกกลั่นแกล้ง ไม่ได้ป่วยทางจิตจริงอย่างที่เนื้อเรื่องพยายามทำให้เป็น 

นอกจากนี้แล้วซีรีส์ยังพยายามใส่เรื่องเกย์มาแบบยัดเยียดไปสักหน่อย ติด Woke นิดๆ กับความพยายามเขียนบทให้ลูกชายของบ้านพบรักกับผู้ชายที่มานั่งข้างๆ วันแรกแล้วเป็นเกย์ด้วยกัน แต่ตัวลูกชายเป็นเกย์เปิดเผย ครอบครัวกับทุกคนในโรงเรียนรู้ ส่วนเพื่อนคนนี้เป็นเกย์แอบปกปิดไว้ ซีรีส์พยายามปั้นเรื่องราวความรักของทั้งคู่ มีฉากแอบจูบกันบ่อยๆ จนเหมือนหนังเกย์แทรกอยู่ในเรื่องราวระทึกขวัญ โอเคแหละว่ามันสามารถเชื่อมไปยังเรื่องราวของลูกชายหุ่น Cassandra ในอดีตที่เธอมีลูกชายที่พยายามปกปิดตัวเองเหมือนกันเพราะยุคสมัยนั้นเรื่องนี้ยังไม่ถูกยอมรับ แต่มันก็เป็นเหมือนพล็อตเรื่องซ้ำๆ ของแนวเกย์ที่ทุกเรื่องทำกันมาตลอดอยู่แล้วครับ

แต่จุดด้อยของซีรีส์จริงๆ น่าจะเป็นตอนจบของเรื่องมากกว่า เมื่อเรื่องดำเนินมาถึงจุดที่หุ่นเผยตัวออกมาแล้วว่าเป็นตัวร้ายที่วางแผนเรื่องไว้ทั้งหมดในตอน 5 ซีรีส์พยายามลากยาวอธิบายความเป็นมาที่แท้จริงของหุ่นให้พลิกกลับมาเป็นอีกทาง เรียกว่าหักมุมนิดๆ จากตัวร้ายในปัจจุบันกลับมาเป็นอดีตแม่บ้านที่น่าสงสาร ซึ่งจริงๆ ก็น่าสงสารไม่ลงสักเท่าไหร่ แม้บทมันจะบิ้วให้ทุกอย่างคือความผิดพลาดที่เธอถูกกระทำข้างเดียวแล้วเก็บกดมาตลอด แต่ตอนจบของเรื่องกลับตัดจบแบบห้วนๆ  แล้วก็เป็นแนวดราม่ามากกว่าจะเป็นแนวระทึกขวัญอย่างที่ผู้ชมคาดหวังว่าจะเป็นฉากครอบครัวนี้ต่อสู้กับหุ่นและบ้านที่ถูกควบคุมไว้ ซึ่งผิดคาดมากที่เรื่องกลับเลือกจบลงแบบง่ายๆ แล้วก็ทิ้งไว้ปลายเปิดนิดๆ โดยที่ไม่มีฉากให้เห็นว่าครอบครัวนี้จะเป็นยังไงต่อไปด้วย ซึ่งมันก็ไม่โอเคเท่าไหร่กับการจบแบบห้วนๆ แบบนี้ครับ

สรุป ซีรีส์ทำได้ดีในแง่ของความระทึกขวัญที่มีความรุนแรงฉาบไว้ตลอดเรื่อง โดยมีความน่ากลัวตลอดเวลาจากหุ่นแม่บ้านยุค 70 ที่ดูแล้วไม่น่าไว้ใจปนสยองนิดๆ จากหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลาเหมือนตุ๊กตาชัคกี้ของหนัง Child’s Play แม้มันจะดูเคลื่อนไหวทื่อๆ แต่ก็ควบคุมบ้านได้ทั้งหลังพอทำให้เชื่อได้ว่าน่ากลัวได้จริงๆ โดยมีการเล่าเรื่องที่เชื่อมโยงระหว่างอดีตกับปัจจุบันของหุ่นกับบ้านหลังนี้จากยุค 70 กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัวนี้เหมือนทวนซ้ำเหตุการณ์ที่มีปมหักมุมซ่อนหลอกไว้นิดๆ ตั้งแต่ฉากแรกจนมาเชื่อมกับฉากจบ แต่ส่วนดราม่าจิตวิทยาของแม่ที่ถูกหุ่นใส่ร้ายใส่มาค่อนข้างยืดเยื้อเกินความจำเป็น และยังสอดแทรกประเด็นความรักของลูกชายที่เป็นเกย์เข้ามาแบบยัดเยียดด้วยพล็อตเกย์แบบเดิมๆ แถมจบเรื่องห้วนๆ ด้วยฉากดราม่ามากกว่าจะเป็นฉากระทึกขวัญต่อสู้กับหุ่น จนรู้สึกน่าผิดหวังไม่น้อยกับตอนจบแบบนี้ครับ

อ่านรีวิวหนัง Netflix ในเว็บไซต์เพิ่มเติมคลิกที่นี่