รีวิว Where We Belong ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า – BNK 48 กับพล็อตที่ยอดเยี่ยม

รีวิว : Where We Belong ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า คือโปรเจ็กต์หนัง Official ของ BNK48 นำแสดงโดยเจนนิษฐ์ – เจนนิษฐ์ โอ่ประเสริฐ และ มิวสิค – แพรวา สุธรรมพงษ์ และเหล่าเมมเบอร์ BNK48 อีกหลายคนมาปลดปล่อยพลังการแสดงแบบจัดเต็ม พร้อมทั้งได้ผู้กำกับมากฝีมืออย่าง คงเดช จาตุรันต์รัศมี เจ้าของผลงานภาพยนตร์ชื่อดังก้องโลก อาทิ ตั้งวง, แต่เพียงผู้เดียว และ Snap แค่…ได้คิดถึง ด้วยคุณภาพของเนื้อหาที่ผู้กำกับอยากสะท้อนออกมาได้แยบยล ทำให้ได้รับการยอมรับในระดับนานาชาติมานับครั้งไม่ถ้วน

ซึ่งผู้เขียนขอบอกก่อนว่าไม่ได้เป็นแฟนคลับ BNK48 แม้แต่น้อย เอาตรงๆ กะจะมองข้ามหนังเรื่องนี้อยู่แล้วแหละ แต่พอไปดูรายได้ของหนังเปิดตัวในเพจ ชมรมวิจารณ์บันเทิง กลับปรากฏว่า Where We Belong ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า ทำรายได้เปิดตัวมากกว่า รัก 2 ปี ยินดีคืนเงิน [อ่าน รีวิว ได้เลย] เป็นเท่าตัว ถือเป็นเรื่องที่น่าแปลกสำหรับหนังอินดี้ที่จำกัดโรงฉายเฉพาะ SF Cinema อยู่แค่ 50 ที่เท่านั้น เลยลองไปดูสักหน่อย ผลที่ได้คือมันยอดเยี่ยมมากๆ จึงมาเล่ากันให้ฟังครับ จะเป็นอย่างไรก็เข้าไปอ่านได้เลย [Update : ตอนนี้หนังได้นำมาฉายลงบน Netflix ในวันที่ 20 กันยายน ปี 2019]

เรื่องย่อ มันเป็นเรื่องราวของผู้หญิงสองคน คือ “ซู” (เจนนิษฐ์) และ “เบลล์” (มิวสิค) เพื่อนรักที่สนิทกันยิ่งกว่าเพื่อนสนิท แต่ก็ไม่เคยเป็นมากกว่านั้น เมื่อกาลเวลาล่วงเลยผ่านมาถึงช่วง ม.6 ซูไม่อยากจะรับสืบทอดกิจการร้านก๋วยเตี๋ยวในเมืองจันท์ [จังหวัดจันทบุรี] สับสนกับหนทางในอนาคตของตน จนอยากหนีไปที่ไหนสักแห่ง และโอกาสก็มาถึงเมื่อซูได้ทุนไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยฟินแลนด์ พร้อมลาขาดจากชีวิตอันแสนน่าเบื่อเสียที

ในขณะเดียวกันเพื่อนรักอย่างเบลล์ที่พอได้ทราบข่าวแล้วก็เต็มใจสนับสนุนซูอย่างเต็มที่ แม้ว่าในใจของตนนั้นไม่อยากที่จะเสียเพื่อนรักไปเลยก็ตาม ระหว่างที่เธอช่วยซูจัดกระเป๋าก่อนออกเดินทางนั้น เบลล์ได้ทำเช็กลิสต์เอาไว้ให้ซูสะสางเรื่องราวบางอย่างก่อนจากไป เพราะคิดว่าถ้าจากไปทั้งอย่างนี้คงต้องมาเสียใจในภายหลังแน่ๆ สุดท้ายแล้วความสัมพันธ์ของพวกเธอจะเป็นอย่างไรต่อจากนี้ ก็ขอให้ทุกคนไปดูกันต่อจากนี้เองนะครับ

ก่อนอื่นต้องยอมรับว่ามันคงเป็น Signature ของคุณคงเดชไปเสียแล้วสำหรับวิธีการนำเสนอด้วยการเล่าเรื่องแบบสมจริง ตั้งแต่การถ่ายภาพยนตร์ที่ไม่ตัดหรือไม่เปลี่ยนมุมกล้องแม้แต่น้อย ไร้ซึ่งดนตรีประกอบให้เราได้ฟัง รวมไปถึงปล่อยให้นักแสดงทุกคนเล่นไปตามบทบาทจนเสมือนกำลังพูดคุยกันอยู่จริงๆ สิ่งเหล่านี้ทำให้องค์ประกอบของหนังมันดูเรียลมากๆ

เพียงแต่การเล่าเรื่องในช่วงแรกนั้นค่อนข้างช้าและมักค่อยๆ ทยอยปล่อยเบาะแสมาปะติดปะต่ออยู่ตลอดเวลา อาจทำให้คนดูรู้สึกว่าน่าเบื่ออยู่บ้าง ทว่าพอเราผ่านช่วงแรกของหนังมาได้แล้ว ช่วงกลางและช่วงองก์ท้ายข้องหนังก็หย่อนระเบิดอารมณ์ดราม่ามาไม่ขาดสาย แถมเบาะแสทั้งหมดที่ปล่อยมาตลอดทางนั้นถูกโยงใยเหตุการณ์ต่างๆ ด้วยกันอย่างชาญฉลาด พร้อมกับตอนจบแบบปลายเปิดที่ให้ไปหาคำตอบกันเอาเองว่าต่อสิ่งที่เห็นมาทั้งหมดนี้เป็นอย่างไร

ในส่วนของการนำเสนอเนื้อหาของหนังเรื่องนี้ อย่างที่กล่าวไปในข้างต้นจะทำให้รู้สึกว่าจำเป็นต้องคิดวิเคราะห์อยู่ตลอดเวลา แต่ก็ยังไม่วายสอดแทรกมุขตลก (ร้าย) ปนเสียดสีสังคม – การเมือง เอาไว้เป็นประเด็นอันแยบยลคมคายให้คนดูได้ไปคิดต่อ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าหนังแนว Coming of Age [กำลังก้าวข้ามผ่านวัย] กล้านำประเด็นสังคม – การเมืองมาอภิปรายโดยไม่มีอารมณ์หรืออีโก้แม้แต่น้อย

ประเด็นสังคมและการเมืองของหนังเรื่องนี้จะคอยป้อนข้อมูลให้นำไปคิดอย่างมีเหตุมีผล เข้าใจมุมมองความเชื่อของแต่ละฝั่ง ถึงขั้นที่ทำเอาผู้เขียนรู้สึกว่าถ้าหยิบนำมาพูดอภิปรายให้ชาวไทยเข้าใจกันทั่วถึงแบบนี้ มันคงทำให้สังคมรู้สึกสงบสุขหรือไร้ซึ่งความขัดแย้งก็เป็นได้ ซึ่งจุดนี้ถ้าไม่ใช่คุณคงเดชล่ะก็ คงไม่สามารถถ่ายทอดออกมาได้ลึกซึ้งถึงขนาดนี้เลยล่ะครับ

ปิดท้ายกันในส่วนไฮไลท์ตัวเด็ดที่สุดของนักแสดงเหล่าเมมเบอร์ BNK48 ได้แก่ “เจนนิษฐ์” , “มิวสิค” และคนอื่นๆ ต่างถ่ายทอดอารมณ์ของตัวละครได้ธรรมชาติมากๆ ไม่ว่าจะทั้งสายสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนแก๊งหญิงเอย การใช้คำสบถที่หยาบคายออกมาเอย ความคิดของวัยรุ่นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเอย จนเรานึกว่ากำลังดูเรื่องราวเด็กต่างจังหวัดบ้านๆ กันเลยทีเดียวได้อย่างสมจริง

ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยที่ทุกคนจะสลัดคราบ ‘ไอดอล’ มักติดตามของทุกคนไปโดยสิ้นเชิง ต้องขอชื่นชมศิลปะการแสดงของเหล่าเมมเบอร์ BNK48 โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “เจนนิษฐ์” + “มิวสิค” ที่รับบทเป็นตัวเอกหลัะกของเรื่อง ผู้เขียนรู้สึกว่าสื่อถึงความหนักหน่วงของเรื่องราวต่างๆ ได้ดีทีเดียว ถึงกระนั้นคนอื่นๆ ก็ทำได้ดีไม่แพ้กัน เพราะหากปราศจากตัวละครอื่นๆ ในการขับเคลื่อนแล้ว ตัวหนังคงไม่สามารถถ่ายทอดสิ่งที่ต้องการสื่อได้ถึงขนาดนี้ครับ

Where We Belong ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า ถือเป็นหนังไทยน้ำดีที่เต็มไปด้วยพล็อตเรื่องและนัยยะประเด็นที่นำเสนออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม เพียงแต่มันคงไม่ใช่หนังที่เหมาะกับทุกคน เพราะว่ากันตามตรงมันเป็นหนังที่เจาะกลุ่มคนดูเฉพาะทางพอสมควร ยิ่งไปกว่านั้นบางทีอาจถึงขั้นเบื่อหน่ายจนอาจต้องลุกออกจากโรงฉายเลยก็มี (อันนี้เจอกับตัว คนข้างๆ ลุกจากที่นั่งแล้วไม่กลับเข้ามาดูต่อ) ถึงกระนั้นผู้เขียนก็อยากโน้มน้าวใจให้คนที่เป็นแฟนคลับและไม่ใช่แฟนคลับ BNK48 ไปดูครับ ภาพยนตร์ดีๆ แบบนี้ใช่ว่าจะมีให้รับชมกันบ่อยๆ หากมีโอกาสก็ยังอยากไปดูซ้ำอีกรอบเลยครับ [อีกเดี๋ยวก็สามารถดูได้ผ่านทาง Netflix แล้วล่ะครับ]

เทรลเลอร์ Where We Belong

อ่านรีวิวหนังเรื่องอื่นได้ที่นี่

ติดตามผลงานผู้เขียนได้ที่นี่

Mr.T-Rat Jongjumruspun