รีวิว PIG การทวงหมูคืนที่ไต่ระดับความระทึกพร้อมกับสอนความหมายของชีวิตไปพร้อมกัน (ไม่มีสปอยล์)

PIG หมูข้าหาย กับความหมายของชีวิต หนังดราม่าระทึกของนิโคลาส เคจเรื่องล่าสุดที่ได้รับฟีดแบ็คดีมากมายจากทั่วโลก เรื่องราวของชายผู้ตามหาหมูที่ที่โดนขโมยไปในแนวทางเฉพาะตัว ไม่ได้เหมือนจอห์นวิค แต่แยบยลสื่อถึงความหมายของชีวิตไปพร้อมกับความระทึกของเรื่องราวในแวดวงอาหารชั้นสูงของเห็ดทรัฟเฟิลที่มีค่ายิ่งกว่าทองคำ

PIG หมูข้าหาย กับความหมายของชีวิต

หนังที่พล็อตเรื่องมีความคล้ายจอห์นวิค จนคนมักล้อว่าเปลี่ยนจากหมาเป็นหมูรึเปล่า แม้ในตัวอย่างจะดูรู้เลยว่าเป็นแนวดราม่าไม่ใช่แอ็กชั่นบู๊ล้างผลาญ แล้วก็ดูเป็นสายดราม่าเนือยๆ เอื่อยๆ ไม่ได้ชวนดูนัก แต่ในหนังจริงๆ ก็ไม่ใช่แนวอย่างที่เห็นในตัวอย่างอีกนั่นแหละ เรียกว่าตัวอย่างตั้งใจหลอกคนดูเหมือนกัน อาจจะเพราะว่าชื่อของนิโคลาสในปัจจุบันมักถูกผูกไว้กับหนังเกรดบีจนกลายเป็นราชาหนังด้านนี้ไปแล้ว ผู้สร้างจึงต้องการขายแนวดราม่าสายรางวัลให้ผู้ชมรับรู้มากกว่าตัวเรื่องจริงที่ออกแนวดราม่าระทึกๆ มากกว่า ซึ่งก็กลายเป็นปัญหาทำให้คนเข้าใจผิดไม่อยากดูได้เช่นกัน รีวิวนี้จึงอยากให้เข้าใจตัวหนังจริงๆ โดยไม่มีสปอยล์จุดสำคัญให้ผู้ชมได้อ่านกันก่อนครับ

เรื่องย่อ

“ร็อบ” ชายสูงวัยที่ใช้ชีวิตอยู่ในป่ากับหมูที่เลี้ยงไว้เพื่อหาเห็ดทรัฟเฟิล ชีวิตของเขาเรียบง่ายไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกใดๆ ไม่มีมือถือ ไม่มีแม้แต่นาฬิกาไว้ดูเวลา ไม่มีการติดต่อหาผู้คนในเมือง มีเพียงแค่ “อาเมียร์” หนุ่มไฮโซที่มารับเห็ดทรัฟเฟิลไปจากเขาอาทิตย์ละหนึ่งครั้งเพียงเท่านั้น จนกระทั่งคืนหนึ่งร็อบถูกคนบุกเข้ามาปล้นขโมยหมูไปและทำร้ายเขาจนสลบ เขาจึงต้องออกจากป่ามาตามหาหมูที่หายไปของเขาในเมืองที่มีผู้มีอิทธิพลใหญ่กุมอำนาจอยู่

รีวิว PIG (ไม่มีสปอยล์)

หนังเรื่องนี้ให้มองว่าเป็นจอห์นวิคอีกเวอร์ชั่นก็ไม่ผิด เพราะแบ็คกราวด์หลายๆ อย่างของเรื่องก็ค่อนข้างตรงกัน จนผู้เขียนค่อนข้างเชื่อว่า Michael Sarnoski ผู้เขียนบทที่เป็นผู้กำกับด้วยน่าจะได้แรงบันดาลใจเรื่องนี้จากการดูจอห์นวิคมาบ้างแน่ๆ (มีจุดน่าสนใจเล็กๆ คือเขาเว้นจากการทำหนังมาเกือบสิบปีด้วย เรื่องล่าสุดคือปี 2012) แต่นี่ก็ไม่ใช่เป็นการลอก เพราะพล็อตตามหาสัตว์หายหรือล้างแค้นให้ก็มีมาก่อนแล้ว อย่าง Okja หนังตามหาหมูของผู้กำกับ Bong Joon Ho ที่สร้างเรื่อง Parasite ของ Netflix (อ่านรีวิวได้ที่นี่) องค์บาก 2 กับประโยคติดปากจาพนนมมาจนทุกวันนี้อย่าง ช้างกูอยู่ไหน มาในเรื่องนี้ร็อบตัวเอกของเรื่องก็เอ่ยปากอยู่ประโยคเดียวซ้ำๆ แบบเดียวกันว่า หมูอยู่ไหน มาตามหาหมูที่พวกมันขโมยไป ซึ่งการที่ตัวเรื่องตั้งใจให้ตัวเอกเป็นคนพูดน้อยก็มีเหตุผลที่มาที่ไป ซึ่งตัวเรื่องถูกเล่าแบบค่อยๆ ให้เห็นว่าพระเอกเป็นใคร? มีความสามารถอะไร? ทำไมกล้ามาตามหาหมูที่หายไปในเมืองที่ถูกครอบงำด้วยอิทธิพลมืดแบบนี้ ซึ่งพระเอกมาตัวเปล่า มีเพียงแค่อาเมียร์ที่เป็นคู่ค้ามาช่วยขับรถไปส่งตามที่ต่างๆ ให้เท่านั้น

แต่การที่เรื่องค่อยๆ เล่าแบ็คกราวด์ของพระเอกก็ไม่ใช่การบอกเล่าออกมาตรงๆ แต่ผ่านการลงมือทำของพระเอกในแบบที่แปลกๆ จนอาเมียร์เองก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ซึ่งคนดูเองก็จะตกอยู่สภาพเดียวกัน เพราะดูแล้วค่อนข้างงงว่าสิ่งเหล่านั้นทำไปเพื่ออะไร หนังแทบไม่บอกอะไรให้ผู้ชมได้รู้ตรงๆ เลย แต่คนดูจะค่อยๆ เข้าใจเรื่องราวในอดีตของพระเอกเอง เหมือนอาเมียร์เองที่ค่อยๆ เข้าใจร็อบ ชายคนที่เขาเคยปรามาสว่าชีวิตร็อบไม่มีอะไรถ้าไม่มีเขาไปรับเห็ดทรัฟเฟิล อาร์เมียที่เคยมองว่าร็อบเป็นหเมือนแค่คนแก่หมดสภาพใช้ชีวิตไปวันๆ กับหมู ไม่มีสมบัติติดตัวอะไรสักอย่าง อย่างตอนต้นเรื่องอาร์เมียพยายามเสนอเครื่องทำน้ำอุ่นให้แต่ร็อบไม่เคยพูดตอบอะไรกับเขาสักคำ แต่กลายเป็นว่าเขาเองกลับเป็นเหมือนคนที่ดูคนแต่เพียงภายนอก ร็อบกลับมีอะไรมากกว่าที่เขาเห็น เป็นถึงขนาดตำนานของเมืองนี้ แม้สภาพตอนนี้เขาจะดูไม่เป็นเช่นนั้นเลยก็ตาม

ตัวเรื่องค่อยๆ นำผู้ชมไปสู่ตำนานของร็อบที่กลับมาที่เมืองนี้อีกครั้งในแบบค่อยๆ ระทึกขึ้นเรื่อยๆ จากการสืบสวนหาความจริงว่าหมูถูกใครขโมยไป มีจุดประสงค์อะไรซ่อนอยู่มากกว่าแค่การที่มันหาทรัฟเฟิลได้ ซึ่งเรื่องราวของเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับวงการเห็ดทรัฟเฟิลที่มีราคาแพงมหาศาลมาก ผู้เขียนเองก็แค่เคยได้ยินว่าแพง แต่ไม่นึกว่าจะแพงถึงขนาดที่ตัวเรื่องนี้บอกเล่าออกมาว่าเป็นเเหมือนธุรกิจทรงอำนาจด้านมืดแบบหนึ่งเหมือนยาเสพติด ทองคำ อะไรแบบนั้น ซึ่งคนที่ครอบครองทรัฟเฟิลได้คือต้องมีเส้นสายอิทธิพลพอสมควร ไม่ใช่ธุรกิจเก็บเห็ดแพงมาขายทั่วไป ตัวหนังจึงไม่ใช่แค่การตามหาหมูหายไปธรรมดา แต่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวผู้มีอิทธิพลในวงการใต้ดินของเมืองโดยตรง

เปิดตำนานนักล่าทรัฟเฟิล ขุมทรัพย์สุดขอบฟ้า ราคาแพงยิ่งกว่าทอง

แต่ก็ไม่ใช่ร็อบตัวเอกจะไล่ฆ่าคนแบบจอห์นวิคอีก ตัวหนังกลับมีวิธีการทวงหมูคืนในแบบของเขาเอง ซึ่งเกี่ยวข้องกับตัวตนในอดีตของร็อบ ที่เขามีอีกชื่อหนึ่งในวงการอาชีพที่เกี่ยวข้องกับเมืองนี้อย่างลึกซึ้ง และก็เกี่ยวข้องกับเห็ดทรัฟเฟิลที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวนี้ด้วย ในการทวงแต่ละครั้งตัวหนังค่อยๆ ไต่ระดับความกดดันมากขึ้นๆ ต้องบอกเลยว่านี่ไม่ใช่หนังดราม่าเนือยๆ อย่างที่เข้าใจกัน แต่หนังมีความระทึกในแบบเฉพาะตัวมากๆ เกี่ยวข้องกับอาชีพในอดีตของร็อบที่เป็นตำนานของเมืองนี้ ซึ่งกว่าผู้ชมจะเข้าใจว่าร็อบมีอาชีพอะไรก็กลางเรื่องไปแล้ว แต่กว่าจะเข้าใจว่าร็อบสุดยอดยังไงก็คือช่วงท้ายๆ ของเรื่อง ซึ่งตรงนี้คือจุดไคลแม็กซ์ของเรื่องที่ร็อบแสดงความสามารถที่ต้องเรียกว่า “เหนือมนุษย์ปกติ” ให้เราได้ชม แม้ที่ผ่านมาของเรื่องแต่ละอย่างจะไม่ธรรมดาก็ตาม แต่ด้วยความที่เรื่องไม่ได้เล่าออกมาตรงๆ ก็เพื่อให้ผู้ชมได้ปะติดปะต่อจนเข้าใจเองไปพร้อมกันกับฉากเคลียร์ปมสุดท้ายของเรื่องที่ร็อบใช้ความสามารถนั่นออกมาให้ผู้ชมได้เห็นกันตรงๆ ซึ่งตรงนี้ไม่ใช่การหักมุม แต่เป็นการร้อยเรื่องราวทั้งหมดเข้าด้วยกันให้คนดูเข้าใจจนกระจ่างในทันที ซึ่งตัวเรื่องถือว่าเขียนบทได้สุดยอดมาก บวกกับการแสดงของนิโคลาสเคจเองที่ไร้ที่ติกับบทนี้ จนหลายสื่อต่างประเทศยกย่องให้เป็นบทหนังกับการแสดงดีที่สุดในรอบสิบปีของเขาเลย ซึ่งคำกล่าวนี้ก็ไม่เกินเลยจริงๆ เมื่อได้รับชมจนจบ

ส่วนช่วงดราม่าของเรื่องนั้นก็แทรกอยู่ในระหว่างทาง แต่ผ่านทางตัวละครอาเมียร์ที่ค่อยๆ เข้าใจตัวตนของร็อบแต่ละอย่าง ที่ตัวร็อบเองก็ไม่ได้พูดออกมา แต่อาเมียร์จะได้ยินรับรู้จากผู้คนในเมือง ซึ่งดราม่าของเรื่องก็ผูกพันเข้ากับเรื่อง “ความหมายของชีวิต” สะท้อนให้เห็นว่าครั้งหนึ่งคนที่ขึ้นสู่จุดสูงสุดของชีวิตแล้วก็สามารถกลายมาเป็นคนธรรมดาใช้ชีวิตเรียบง่ายได้ แต่ในความธรรมดาของร็อบนั้นกลับไม่ธรรมดาในตัวเอง เหมือนเขาบรรลุสัจธรรมของชีวิตไปอีกขั้น ซึ่งเรื่องก็ไม่ได้มาสอนว่าการใช้ชีวิตแบบ “โคตรพอเพียง” ของร็อบคือสิ่งที่ดีอะไร เพราะร็อบเองก็มีข้อบกพร่องในตัวเช่นกัน อย่างการไม่ปฏิสัมพันธ์กับใครเลยจนเหมือนไม่เห็นค่าคนอื่น ซึ่งตัวร็อบเองก็จะค่อยๆ ได้เรียนรู้ความสำคัญนี้เช่นกันผ่านทางอาเมียร์ที่ร่วมเดินทางกับเขา และชาวเมืองที่ยังจดจำร็อบได้ ซึ่งดราม่าทั้งหลายแทรกมาในเรื่องแบบกลมกล่อมกำลังดี รับรองว่าไม่ได้ชวนให้ง่วงหาวอะไร นี่ไม่ใช่หนังอินดี้จ๋า หรือหนังที่ดูยาก แต่แค่ตัวเรื่องใช้วิธีการที่ไม่ธรรมดาในการเล่าเรื่องตรงนี้ออกมาให้ผู้ชมได้ค่อยๆ เข้าใจซึมซาบไปเองเหมือนตัวละครอาเมียร์เท่านั้น

สำหรับน้องหมูในเรื่องที่คนดูรักสัตว์กลัวว่าจะมีฉากสะเทือนใจ ก็ต้องบอกว่าน้องหมูออกมาแค่ช่วงต้นเรื่องเท่านั้น เป็นหมูขนยาวที่น่ารักมาก แต่หลังจากนั้นเราจะไม่ได้เห็นหมูอีกเลยในระหว่างเรื่อง ซึ่งตัวพระเอกจะทวงหมูได้สำเร็จหรือไม่ อันนี้ก็ต้องให้ผู้ชมได้ไปดูกันเองนะครับ

สรุป PIG สนุกดีไหม?

นี่เป็นหนังที่ดีมากเรื่องหนึ่งแบบปฏิเสธไม่ได้เลย แต่ถ้าในแง่ความสนุกอาจจะขึ้นอยู่กับแต่ละคน เพราะโทนเรื่องมันคือดราม่าที่แทรกมากลมกล่อมไปกับเรื่องราวการทวงหมูคืนที่ไต่ระดับความระทึกในแบบเฉพาะตัวมากๆ ไม่ใช่แอ็กชั่นอย่างที่คนทั่วไปชอบดูกัน แต่มันก็ดีงามในแบบของตัวเอง และก็สื่อถึงความหมายของปรัชญาชีวิตได้อย่างแยบยล ซ่อนไว้ในกลวิธีการเล่าเรื่องที่ผู้ชมจะค่อยๆ เข้าใจเองในที่สุด เป็นหนังดีที่ควรค่าแก่การรับชม แม้อาจจะยากลำบากสักนิดเพราะมีโรงจำกัดก็ตามครับ