ที่บ้านห้าม Cosplay เป็นเรื่องวุ่นๆ ของชาวคอสเพลย์ ส่วนใหญ่ที่ผู้เขียนรู้จัก (และเจอมากับตัว) สิ่งแรกๆ เลย
[bs-quote quote=”พ่อแม่ผู้ปกครองคนในบ้านตลอดจนญาติสนิทมิตรสหาย ไม่เข้าใจในสิ่งที่เราทำ ไม่ยอมให้เราแต่งคอสเพลย์” style=”style-16″ align=”center”][/bs-quote]
ถือเป็นปัญหาที่ใหญ่พอสมควรที่ชาวคอสจะมองข้ามไม่ได้นะครับ เพราะถ้าทางบ้านไม่แฮปปี้หล่ะก็ ต้องมาคอยแอบคอสเพลย์หลบๆซ่อนๆ (เหมือนกับผู้เขียน) ก็คงไม่สนุกเท่าไรหรอกครับ
ส่วนบ้านใหนที่ไฟเขียวอนุญาติให้แต่งคอสเพลย์ได้ ก็ขอแสดงความยินดี (ปนอิจฉา)และอนุโมทนาด้วยนะครับผม
ที่บ้านห้าม Cosplay แล้วจะทำยังไงให้ที่บ้านเข้าใจหล่ะ?”
จากประสพการณ์ตรงที่ผู้เขียนได้ลองมากับที่บ้านก็จะมีขั้นตอนตามหลักสูตร “ดันทุรัง” ดังนี้
1.บอกกับที่บ้านว่าจะไปงานคอสเพลย์
ADBRO
แต่ยังไม่ต้องบอกว่าจะไปคอสหรือไม่ ให้ที่บ้านรู้ก่อนว่าคอสเพลยืคืออะไร เขาไปทำอะไร อาม่าอากงบางท่านได้ฟังแล้วคงจะงงๆ ว่า “เอ…ไอค้อดเพนี่มังอารายวะอาตี๋” ก็ค่อยๆอธิบายกันไปว่า คอสเพลย์คือการแต่งตัวเรียนแบบตัวละครจากในการ์ตูน นิยาย หรือหนังก็ว่ากันไป หรือถ้าอาม่าอากง คุณปุ่คูณย่ายังไม่เข้าใจก็บอกไปง่ายๆ ว่า “ก็เหมือนไปแต่งงิ้วแต่งลิเกนั่นหละงับ แต่ความเวอร์อลังการมันน้อยกว่านั้นเยอะ ^^ ” หรือ “ก็เหมือนกับที่มีผู้ใหญ่เขาแต่งตัวเป็นเอลวิสนั่นแหล่ะครับ” ประเด็นของข้อนี้ก็คือการบอกให้ที่บ้านรู้และเข้าใจก่อนว่า คอสเพลย์มันคืออะไร ในงานคอสเพลย์เขาไปทำอะไรกันมั่ง เพื่อที่บ้านจะได้รับทราบ จะได้ไม่ต้องกังวลว่าลูกของเขาจะไปทำอะไรที่เขาไม่รู้มันเป็นการชวนเกิดให้รู้สึกกังวลเอาได้นะครับ อ้อ และก็บอกกับคนในบ้านด้วยนะครับว่า งานจัดที่ใหน จะกลับกี่โมง นัดกับใครไว้บ้าง ในส่วนนี้จะเป็นการสร้างความสบายใจให้กับคนในบ้าน และไม่ทำให้คนที่บ้านมองคอสเพลย์ในแง่ลบตั้งแต่เริ่มแรก
2.อย่าแต่งคอสเพลย์ตัวละครประเภทหลุดโลก
ในการคอสเพลย์ครั้งแรกๆ แนะนำให้หาตัวละครที่ดูดี สังคมยอมรับ ที่บ้านแฮปปี้ จะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดครับ อย่าไปเลือกตัวละครที่แต่งตัวโชว์เนื้อหนังมาก หรือหลุดโลกมากๆ
ไม่เช่นนั้นแล้วจะเกิดเรื่องเอาง่ายๆ น่อเดี่ยวจะหาว่าไม่เตือน ไว้คอสฯไปได้สักระยะ แล้วอยากจะคอสตัวละครที่ออกแนวตลกหน่อยก็ย่อมจะทำได้ครับ ไว้ให้ที่บ้านเคยชินและเข้าใจการคอสเพลย์กว่านี้ก่อน แล้วการคอสเพลย์ของเพื่อนๆ จะราบลื่นครับ
3.อย่าเสียเงินไปกับการคอสเพลย์มากเกินจำเป็น
ถึงแม้จะเป็นเงินของเราเองก็ตามก็อย่าคิดว่า “นี่เงินฉันฉันจะเอาไปทำอะไรก็ได้” เพื่อนๆ อาจจะโดนที่บ้านสวนกลับมาว่า “งั้นต่อไปนี้ก็ทำงานหาเงินเองไม่ต้องขอเงินที่บ้านเลยเอาใหม?” ยังไงผู้อ่านก็ยังต้องอยู่กับคนที่บ้านขอเงินคุณพอ่คุณแม่อยู่ ก็ใช้เงินในการคอสเพลย์ไม่ต้องเยอะมากจนที่บ้านรู้สึกว่ามันสิ้นเปลืองจะเป็นการดีที่สุดครับ แล้วเท่าไรถึงจะไม่ดูว่าเป็นการสิ้นเปลืองหล่ะ อันนี้ก็แล้วแต่ฐานะทางการเงินของแต่ละบ้านนะครับ บางบ้าน 500 บางบ้านก็หลักพัน ก็ว่ากันไป ของบางอย่างสามารถทำเองได้ก็จะเป็นการลดต้นทุนได้ดีครับ เสื้อบางตัวหาซื้อได้ไม่ต้องสั่งตัด ของบางอย่างใช้จากสิ่งที่มีอยู่ที่บ้านก็ช่วยได้เหมือนกัน (ตัวผู้เขียนเอง ใช้งบการคอส ไม่ถึง 500 นะแต่ก็เอาเถอะ ทางบ้านผู้เขียนก็ยังมองว่ามันสิ้นเปลืองอยู่ดี)
4.หาซื้ออุปกรณ์มาทำพร้อพ (อุปกรณ์คู่ตัวละคร) มาทำเองที่บ้าน
เป็นตัวช่วยให้เราประหยัดต้นทุนในการคอสเพลย์ได้เยอะ และเพื่อนๆ จะได้ทักษะในการทำพร้อพเป็นของแถม เท่านั้นยังไม่พอที่บ้านจะความยากลำบากและความตั้งใจในการทำงานของเพื่อนๆ ขึ้นมาในทันที ทำให้ที่บ้านเห็นว่า กว่าจะคอสเพลย์ได้ตัวละครนึงต้องใช้ความตั้งใจและจินตนาการเพียงใดกว่าจะได้ผลงานชิ้นหนึ่ง ไม่ใช่การซื้อชุดเดินไปมาในงานแล้วไม่ได้ประโยชน์ใดๆ ทำให้ที่บ้านเห็นสาระจากการใช้เวลาว่างของเพื่อนๆ ให้มากที่สุด แล้วที่บ้านจะไฟเขียวเรื่องการคอสเพลย์เองครับ
5.แบ่งเวลาให้ถูกอย่าทิ้งหน้าที่จริงๆ ของเรา
เรื่องงานเอย เรื่องเรียนเอย เรื่องของงานที่บ้านเอย อย่าให้คอสเพลย์ทำให้สิ่งข้างต้นนี้บกพร่องเป็นอันขาด ถือเป็นข้อสุดท้ายด่านสุดท้ายจริงๆครับ ต่อให้สี่ข้อที่ผ่านมาทางบ้านจะไฟเขียว แต่ถ้าข้อนี้ไม่ผ่านหล่ะก็ ที่บ้านก็คงห้ามไม่ให้เพื่อนๆคอสฯอยู่ดีครับ (ก็นะ ต่อให้จะไปเตะบอล เล่นดนตรีกับเพื่อน นั่งอ่านการตูน เล่นเกม ก็คงโดนห้ามไม่ต่างกัน) พยายามแบ่งเวลาให้ถูกครับ แต่ไม่ต้องถึงขั้นต้องเลิศเลอเพอร์เฟ็คอะไร แค่อย่าไปจริงจังกับคอสเพลย์จนลืมหน้าที่จริงๆ ของเพื่อนๆก็พอครับ แล้วที่บ้านจะเข้าใจเองว่า
“นี่คือการใช้เวลาคลายเครียดของฉัน” และไม่ได้ทำให้ใครหรือตัวฉันเองเดือดร้อน ผู้เขียนคิดว่าทางบ้านจะเข้าใจเองครับ ^^
หวังว่าจะเป็นแนวทางให้เพื่อนๆ ได้นำเอาไปใช้กันนะครับ อยากให้เพื่อนๆ เปิดอกคุยกับที่บ้านในสิ่งที่เราทำ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามครับ ว่าเราทำอะไรที่ใหนอย่างไร แล้วเป็นอย่างไรบ้าง ถ้าเป็นไปได้ก็ชวนคนที่บ้านมาดูด้วยตัวเองจะเป็นการดีมาก เพื่อที่คนทางบ้านจะได้สบายใจและวางใจว่าเราไม่ได้ไปทำอะไรเสียๆหายๆ จนต้องคอยเป็นห่วงครับ^^
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ
Mc-Sanji
