รีวิว Penguin Bloom ชีวิตมีหวังเสมอ (ไม่มีสปอยล์ส่วนสำคัญ)
รีวิว Penguin Bloom ชีวิตมีหวังเสมอ (ไม่มีสปอยล์ส่วนสำคัญ)
สรุป
ภาพยนตร์ครอบครัวสร้างพลังบวก พร้อมด้วยการแสดงสุดประทับใจ
Overall
7/10User Review
( vote)Pros
- สร้างจากเรื่องจริงของครอบครัวบลูม
- นักแสดงชั้นยอดที่โคจรมาพบกัน
- ดนตรีประกอบเพราะมาก
- งานถ่ายทำ ภาพต่างๆ สวยงาม
- ครบอารมณ์ทั้งสุข เศร้า ระทึกขวัญ
- มอบความหวังให้กับใครหลายคนที่ได้ดู
Cons
- บทและประเด็นต่าง ๆ ในเรื่อง ธรรมดามาก ๆ
- ไม่ได้ขยี้ซีนอารมณ์มากเท่าที่ควรจะเป็น ตัดฉากไวไป
- ช่วงท้ายยืดไปหน่อย
Penguin Bloom เพนกวิน บลูม ภาพยนตร์ดราม่าครอบครัว กำกับโดย Glendyn Ivin นำแสดงโดย นาโอมิ วัตส์ วัตส์, แอนดรูว์ ลินคอล์น, แจ็คกี้ วีเวอร์ ดัดแปลงจากเรื่องจริงในหนังสือชีวประวัติ Penguin Bloom : The Odd Little Bird Who Saved a Family เพนกวิน บลูม : นกตัวจ้อยผู้ช่วยครอบครัว ของ แคเมอรอน บลูม และ แบรดลีย์ ทรีเวอร์ กรีฟ จากบทภาพยนตร์ของ Shaun Grant และ Harry Cripps และฉายในโรงภาพยนตร์ที่จำกัดฉายเมื่อวันที่ 21 มกราคมที่ผ่านมา จนเน็ตฟลิกซ์ได้ทำการซื้อมาฉายทั่วโลกในวันที่ 27 โดย Roadshow Films สตูดิโอภาพยนตร์จากออสเตรเลีย ถ่ายทอดเรื่องราวของชีวิตที่พลิกผันของครอบครัวหนึ่งที่คนเป็นแม่ประสบอุบัติเหตุจนเป็นอัมพาต จนกระทั่งชีวิตได้ค้นพบกับนกกางเขนตัวหนึ่งที่มาทำให้ครอบครัวมีหวังไปอีกครั้ง
แม้หน้าหนังจะดูเหมือนหนังดราม่าชีวิตทั่วไป แต่จริง ๆ แล้วนี่ดัดแปลงจากชีวิตจริงของครอบครัว Bloom ที่คนเป็นแม่ประสบอุบัติเหตุระหว่างท่องเที่ยวที่ประเทศไทย จนกระทั่งได้รับเลี้ยงนกตัวหนึ่งและนกตัวนี้ก็ได้ช่วยมอบความสุขให้ทุกคนจนมีช่องในยูทูปเป็นของตัวเอง เพื่อโชว์ความน่ารักของมันโดยเฉพาะ ทั้งยังได้นักแสดงชั้นดีอย่าง นาโอมิ วัตส์ นักแสดงหญิงเจ้าฝีมือที่ฝากผลงานภาพยนตร์ดัง ๆ มาแล้วมากมาย มารับบท แซม หญิงวัยกลางคนที่ชีวิตเต็มไปด้วยความทุกข์ระทมจากอุบัติเหตุ จนไม่กล้าเข้าสังคม หรือออกสู่โลกภายนอก และจมอยู่กับฝันร้ายและความหวาดกลัวราวกับอยู่ในมหาสมุทรไร้ทางขึ้นสู่ผิวน้ำ
แอนดรูว์ ลินคอล์น นักแสดงชายที่เรารู้จักกันดีในบทของ ริค ตัวเอกของซีรีส์ The Walking Dead ที่มาถ่ายทอดเรื่องราวของครอบครัวบลูม ผ่านตัวละคร คาเมรอน บลูม ผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวที่พยายามจะรวมใจทุกคนไว้ท่ามกลางความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้าหาครอบครัว และ แจ็คกี้ วีเวอร์ นักแสดงสมทบที่เราคุ้นหน้าตามาจาก The Grudge (2020) ในบทที่ปรึกษาดวงซวยที่ถูกคำสาปของวิญญาณร้ายและ Silver Linings Playbook (2012) พร้อมด้วยคะแนนวิจารณ์ที่อยู่ในเกณฑ์ใช้ได้ อาจจะไม่ได้เป็นที่ชื่นชมมากแต่ก็ชวนให้ติดตามว่าภาพยนตร์จะถูกถ่ายทอดออกมายังไง ยิ่งได้นาโอมิ วัตส์มาแสดงนำแบบนี้ ไม่ธรรมดาแน่นอน
“ครอบครัวคนเลี้ยงผึ้งชาวออสเตรเลีย บลูม ต้องเผชิญหน้ากับจุดเปลี่ยนสำคัญของความสัมพันธ์ ระหว่างการท่องเที่ยวในประเทศไทย เมื่อ แซม ประสบอุบัติเหตุร้ายแรงจนเป็นอัพพาตครึ่งตัว และต้องอยู่แต่ในบ้าน แซมหมดความหวังที่จะใช้ชีวิตท่ามกลางความน่าสลดของตัวเอง เช่นเดียวกับ ครอบครัวที่นำโดย แคเมอรอน ก็พยายามหาทางที่จะทำให้ชีวิตทุกคนเหมือนเช่นในปกติ ทุกคนแบกรับความรู้สึกผิดมาตลอด จนกระทั่ง “เพนกวิน” เจ้านกกางเขนตัวหนึ่งที่บาดเจ็บอยู่ใกล้ ๆ บ้าน และ โนอาห์ ลูกชายของบ้านเป็นคนบังเอิญและเก็บมาเลี้ยง ทุกคนไม่รู้เลยว่าเจ้านกตัวนี้จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงและมอบบทเรียนครั้งสำคัญ ในการสร้างความหวังที่จะมีชีวิตข้างหน้า ด้วยพลังบวกและความรักของกันและกัน”
ล้มแล้ว ก็ลุกขึ้นใหม่
ภาพยนตร์เดินเรื่องผ่านมุมมองของตัวละครลูกของแซม อย่างโนอาห์ที่เล่าเรื่องให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนที่ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป ก่อนหนังจะค่อย ๆ ใส่ผลที่ตามมาหลังอุบัติเหตุของแซมที่ประเทศไทย จากความประมาทของสถานที่ท่องเที่ยวที่มีปัญหาแต่ไม่ได้รับการให้ความสนใจ จนกระทั่งมีผู้ประสบเหตุอย่างแซม เธอต้องรู้สึกสิ้นหวัง ไร้อิสระภาพและไม่มีแม้แต่ความสุข นอกจากต้องพยายามใช้ชีวิตไปวัน ๆ กับครอบครัวที่มอบความรักให้กับเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถเดินได้อยู่ดี เธอผลักไสทุกคนออกไปและคิดว่าสักวันตัวเองอาจจะไม่มีชีวิตอยู่
กระทั่งมีเจ้านกกางเขนที่บาดเจ็บและบินไม่ได้มาคอยส่งเสียงร้องอย่างน่ารำคาญ จนสามารถเรียกความสนใจ และความห่วงใยจากเธอ ผู้ไม่ยอมเปิดรับใคร เมื่อเป็นเช่นนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างคนที่สิ้นหวัง กับ นกที่บินไม่ได้ ถูกถ่ายทอดออกมาได้อย่างน่ารักน่าชัง ราวกับเจ้าเพนกวินเป็นตัวละครหลักสำคัญของเรื่องที่พูดไม่ได้ แต่มักจะสื่อสารอะไรบางอย่างให้คนได้รับรู้ ในขณะเดียวกันปมตัวละครอื่น ๆ ก็ช่วยเพิ่มมิติให้เรื่องราวมากขึ้น โดยเฉพาะปมสำคัญของเรื่องที่ค่อย ๆ ใส่เข้ามา สลับกับฉากที่แสดงถึงความรักและความอบอุ่น ซึ่งหนังก็ทำออกมาได้รื่นไหล แม้บทจะไม่ได้มีอะไรที่ซับซ้อนเกินความคาดเดามากนัก อาจเพราะเป็นหนังที่สร้างจากชีวิตจริง
นกกับคนไม่ต่างกัน
หนังใช้ภาพของทะเลแทนความเศร้าที่ตัวละครจมดิ่งลงไป ตัวละครอย่างแซมที่ต้องพยายามแหวกว่ายอยู่ในความมืดมิด ไร้แสงสว่างหรือแม้แต่อากาศจะหายใจทุกคืนก็ฝันร้าย และได้แต่รำพึงว่าตัวเองจะไม่มีวันกลับมาเดินได้ กระทั่งลูกชายอย่างโนอาห์ที่เอานกมาเลี้ยง แม้มันจะสร้างความน่ารำคาญเพราะด้วยความที่เป็นนก เธออยากจะไล่มันไป แต่แล้วด้วยความที่ทั้งคู่ต่างมีสิ่งที่ขาดหายไปเหมือนกัน เธอเดินไม่ได้ ส่วนเพนกวินบินไม่ได้ แต่มันก็พยายามที่จะช่วยเหลือทุกคน และมอบความสุขในแบบของมัน แม้ว่าเธอจะต้องเจ็บปวด แต่สุดท้ายเมื่อเวลาผ่านไป เธอจึงรู้ว่าการเปิดใจให้กับสิ่งเล็ก ๆ อาจเป็นหนทางหนึ่งของการมีความสุข โดยไม่หลงลืมตัวตนของตัวเองไป และกล้าที่จะออกมาเผชิญโลกกว้างที่มีสิ่งสวยงามรอให้เธอค้นพบอยู่
ความสัมพันธ์ของครอบครัวอันซาบซึ้ง
หนังสะท้อนภาพของการพยายามข้ามผ่านปัญหาของครอบครัว ไม่ใช่แค่ แซมที่ต้องค้นหาแรงบันดาลใจในชีวิต ตัวละครลูก ๆ ก็มีปมปัญหาในใจที่ทำให้ไม่คุยกับแซม แคเมอรอนที่ไม่เข้าใจว่าแซมต้องการอะไร มันมักจะจบด้วยการขึ้นเสียงใส่กันก่อนเพราะความไม่เข้าใจ แล้วจบลงด้วยการพูดคุยอย่างมีเหตุผล หากครอบครัวไหนที่เลือกจะเปิดใจให้กัน ก็ย่อมที่จะหาทางเดินหน้าไปพร้อม ๆ กัน แม้แต่นกตัวหนึ่งที่อาจจะไม่ได้พิเศษสำหรับใคร ๆ มันอาจมีความหมายมากพอที่จะสร้างความรู้สึกที่เลือนหายไปอีกครั้ง และเป็นคนเดิมที่ใหม่ไม่ยึดติดกับอดีตหรือความผิดของตัวเองหรือคนอื่น ขอเพียงแค่เราเชื่อมั่นและสามารถมองเห็นปัญหาจากความไม่เข้าใจ เราก็จะพบกับคำตอบที่ตามหามาตลอดก็ได้
องค์ประกอบระดับออสการ์
งานภาพเรียกได้ว่า มันสวยงาม มีความประณีต และให้อารมณ์ที่แตกต่างตามสถานการณ์ มีมุมกล้องหลายแบบ ไม่ว่าจะมีความสุขหรือทุกข์ สอดคล้องกับดนตรีที่ใส่เข้ามาก็ชวนให้คล้อยตาม แถมติดหูด้วย ชอบเพลงประกอบของมันมาก ๆ ทำให้น้ำตาซึมได้พอ ๆ กับหนังเลย นาโอมิ วัตส์ สามารถแสดงให้เห็นถึงน้ำตาและความเจ็บปวดที่ส่งออกมาในบทของหญิงอัมพาตที่ไร้ทางช่วยเหลือตัวเอง ซีนแต่ละซีนที่ออกมา เป็นธรรมชาติ และคลาดสายตาแทบไม่ได้ กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เพราะเธอเลย เช่นเดียวกับ แอนดรูว์ ลินคอล์น ที่แม้จะไม่ได้โชว์อะไรมาก แต่ก็ทำให้เห็นว่าเขาก็เป็นนักแสดงที่มีฝีมืออีกคน
นักแสดงอื่น ๆ ก็เหมือนกัน เล่นได้เป็นคนที่ดูไม่มีอะไรแต่สามารถทำให้เรารู้สึกอึ้งได้ โดยเฉพาะซีนปะทะอารมณ์ช่วงท้าย และที่ขาดไม่ได้เลย คือเจ้านกกางเขน เพนกวินที่แสดงออกมาได้ราวกับรู้ฉากรู้มุมกล้อง และแทบจะนำพาตัวละครทุกตัวไปสู่เรื่องราวแสนอบอุ่น เรียกได้ว่าเป็นดาราเจ้าบทบาทเลยก็ว่าได้ ทั้งซีนสุข เศร้า เหงา แอ็คชั่น (ใช่ มีแอ็คชั่นด้วยครับ) แต่บทก็ติดกรอบเดิมคือมันไม่ได้มีอะไรใหม่ อาจจะให้ความอบอุ่นได้ แต่ออสการ์อาจจะเมินเฉยในด้านบท แต่การแสดงของนาโอมิ มันก็มากพอที่จะทำให้เธอได้เข้าชิงแล้วล่ะครับ
ควรชมหรือข้าม?
ถ้าคุณชอบหนังดราม่าและนาโอมิ วัตส์ คุณจะไม่ผิดหวัง หรืออยากดูพี่ริค หรือ พี่แอนดรูว์ในบทบาทโชว์ฝีมือ คุณก็ต้องชอบ แถมด้วยความอบอุ่นของทั้งเจ้านก และความสัมพันธ์ของครอบครัวอีกด้วย แต่ถ้าคิดว่าหนังจะมีอะไรที่แปลกใหม่กว่าหนังดราม่าเรื่องอื่น ๆ ที่เคยมี ก็คงต้องผิดหวัง เพราะมันเรียบง่าย และไม่มีอะไรที่ตราตรึงใจอะไร นอกจากเรื่องราวของเจ้านกเพนกวินที่เปลี่ยนชีวิตของครอบครัว ไม่ได้มีเนื้อเรื่องที่ซับซ้อนหรืออะไรมากมาย แต่ในช่วงเวลาที่สิ้นหวัง ถ้าอยากหาอะไรดี ๆ ดู ผมแนะนำครับ ความยาวหนังไม่มาก ชั่วโมงครึ่ง นี่คือหนังดราม่าที่ดูได้ทั้งครอบครัว ถ้าหากเบื่อหนังแนวอื่น ๆ ลองเปิดใจดูหนังดราม่าดู อาจจะได้เห็นแง่มุมในชีวิตที่เราอาจจะมองข้ามไปก็ได้ เพราะงั้นอย่าพลาด หรือข้ามเลยนะครับ
ตัวอย่างล่าสุด Penguin Bloom เพนกวิน บลูม
สามารถชมได้แล้วที่ NETFLIX ไม่ควรพลาดครับ
- ติดตามเรื่องราวที่น่าสนใจในแวดวงเกม รีวิวภาพยนตร์ ซีรีส์ และ อนิเมะ ได้ ที่นี่
- ติดตามผลงานของผม Thousand Mar ได้ ที่นี่